در تبعید نَنِشستن ...

آدمیزاد زود عادت میکنه!به چی ؟ به یجا موندن.به آدمها به خیلی چیزا.

این البته بستگی به آدم اش داره...یوقتایی خیلی هم دیر عادت میکنیم!

برای همین گاهی دلمون میخواد همیشه اطرافمون غرق سکون خاصی بشه

به نظر من یکی از دلایلش تنبلیه! یکی دیگه هم ترس.

امشب موقع شام خوردن بازم رفتم سراغ حساب کتاب های ذهنی ام...

:گلی فردا شب خوابگاهی و دیگه خبری از دست پخت خوشمزه مامان نیست.

: شب حرف زدن با مهی

:بازی آمیرزا و شوخی با مامان

:شیطنت های فندق و یوقتایی اسب سواری رو مخت!

:دغدغه های جالب و خاص بابا و درگیری راجع به خرید ماشین این روزها

:گلی عیب نداره سه شنبه شب برمیگردی.

:نمیشه که اونموقع هوا خیلی تاریکه.بدتر از اون سوز داره و بدتر تر که باید شنبه برگردم دوباره و احتمالا امتحان زبان دارم.

:گلی غذات رو بخور از دهن افتاد.قدر همین الان رو بدون.

فردا وپس فردا و روزهای دیگه قرار نیست که تو رو جایی تبعید کنند!

قرار نیست شکنجه ات کنند!

آدمیزاد اگر به سکون عادت کنه ، دیگه هیچ چیزی براش لذت بخش نیست. و از تموم کارهای دنیا [ ولو شدن رو بیشتر دوست داره]

بعد هم آروم آروم غرق میشه!

پاشو دختر به خودت بیا.زندگی رو هر اتفاق که با اتفاق دیگه فرق داره هیجان انگیز میکنه.

هرروز جدید.

هرمکان جدید.

با نشستن فقط میشه گندید.

+دارم میرم شهر خوابگاهی. به خودم گفتم اونجا هم اگه تونستم مطلب بذارم و بنویسم:)

حقیقتا دلم برای اتاق خوشگلمون و رفت آمدهای همسایه بغلی تنگ شده

شبهای شرلوک هولمزی و:)

بریم که داشته باشیم آغاز هفته قشنگ دیگه رو.

فردا هم بعد دو جلسه غیبت میرم کلاس زبان . بچه ها بزرگ شدن فکر کنم:)

^{فُتو لوکیشن: رضوانشهر -گیلان}

تابستان97