,از گُل نِگار نوشتم,

+انتخاب ِ اسم ِ گُل نِگار خیلی نآگهانی و یکدفعه ای به ذهنم رسید..!
نمی دانم چه سِر و پیوندی بین این واژه ها و این حرف ها بود
با افکار ِ پریشان این روزهـایم..
ولی خودِ گُل نگار را باید بشناسم..
خودِ گُل نگار یعنی خودَم..!
همیشه وقتی حرف تعریف از ویژگی های خودم میشود..
یا مثلا می گویند_می نویسند_درباره ی من..
اولش دستپاچه می شوَم..!
علت این موضوع خیلی موردها می تواند باشد..!
که نه جای مناسبی است برای بیان آن..!
همینقدر از گُل نِگار می دانم که دلش میخواهد زندگی کند..
ولی نه به هرقیمتی..!
گل نگارِ عاشقِ شعر و ادب و هنر است..!
عاشق عکاسی..!
گل نگار چندبار هم درجشنواره ها موفق بوده است..!
ولی باورش نمیشود..
چون پی ِ اش را نَگرفت..!
چون خودش را نشناخته بود..!
ولی به خودش آمَد!
میخواست زندگی کند..!فقط یکبار..درست مثل همه..!
این سرآغاز هرچند پر از ناامیدی بود..
پر از بی حوصلگی..
ولی ...
گل نگار طاقت آورد..!
و توانست..!
------------------
+قسَم بـه دانه دانه اشک های ابر های بهار !
که غنچه ای بی مهابا شاد است..!
که برگی پر از تازگی است..!
که درختی پر از نفس است..!
که زمینی سیراب است...!
که دریایی آرام..!
!!!!!!!
به شکرانه ی وجود آسمان پر از ابر.!
خدایا شکرت..